Το 1945 ο Σαλβαντόρ Νταλί, μέγιστος σουρεαλιστής ζωγράφος, υπέρμαχος της ελεύθερης έκφρασης της φαντασίας, και ο Γουώλτ Ντίσνεϋ μάγος των κινουμένων σχεδίων και "πατέρας" της θρυλικής μορφής του Μίκυ Μάους, άρχισαν να συνεργάζονται για τη δημιουργία ενός εξάλεπτου animation. Χρησιμοποίησαν νέες κινηματογραφικές τεχνικές για την εποχή αλλά το αποτέλεσμα έμεινε ανολοκλήρωτο.Τελικά όμως, έπειτα από 48 χρόνια το εγχείρημα ολοκληρώθηκε (μόλις το 2003) προς τιμήν των δύο μεγάλων μορφών. O Νταλί για την υπόθεση του film είχε αναφέρει πώς πρόκειται για"μια μαγική εμφάνιση του προβλήματος της ζωής μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου", ενώ ο Γουώλτ απλά μιλούσε για μια ιστορία αναζήτησης της αληθινής αγάπης από ένα νεαρό κορίτσι.
Στην ιστορία του φιλμ λοιπόν, ο χρόνος προσωποποιείται, αλλά αδυνατεί να αγαπήσει μια θνητή.Υπάρχουν σαφείς αναφορές σε πίνακες του Νταλί . Μια χαρακτηριστική είναι αυτή με το λιωμένο ρολόι, η οποία συνειρμικά παραπέμπει στον γνωστό πίνακα του Νταλί.
Στην ιστορία του φιλμ λοιπόν, ο χρόνος προσωποποιείται, αλλά αδυνατεί να αγαπήσει μια θνητή.Υπάρχουν σαφείς αναφορές σε πίνακες του Νταλί . Μια χαρακτηριστική είναι αυτή με το λιωμένο ρολόι, η οποία συνειρμικά παραπέμπει στον γνωστό πίνακα του Νταλί.
Η μουσική νομίζω ότι είναι εξαίσια και βοηθάει τη φαντασία μας να απογειωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου