Μια φίλη, ένα ποίημα

 Νίκη Παυλίδου

Το σπίτι

Η οικοδομή που κατοικώ είναι του τριάντα,

μετά από αψιμαχίες, διαπραγματεύσεις και έξοδα παραδόθηκε στην ανακαίνιση,
κουκουλώθηκε με κόκκινο
στην αγκαλιά της σκαλωσιάς,
εργάτες ξαφνικά μπροστά σου,
παραθυρόφυλλα κλειστά.
Χάθηκε η μέρα,
αδιαμαρτύρητα βούλιαξε το φως της στο σκοτάδι μας

συγχωνεύτηκε με τη νύχτα της ζωής μας,

κι εμείς την αποδεχτήκαμε,
σαν ξεφτισμένο όνειρο της παιδικής μας ηλικίας,
πληρωμένο ακριβά.