Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

"Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, ΧΩΡΙΣ εμένα"

 Της Βασούλας Τσιμινάκη

Επειδή, το πρώτο βήμα για να αντιμετωπίσεις τη σχολική βία, είναι να σπάσεις τη σιωπή, γι' αυτό κι εγώ μιλώ.
Επειδή, όπως όλα τα θύματα, νιώθω κι εγώ άγχος, φοβίες και ανασφάλεια.
Επειδή βιώνω συστηματική βία από την πολιτεία, (που θα 'πρεπε να με προστατεύει), με απειλές μετακίνησης και απολύσεων, με ασφυκτικές τάξεις, με μείωση μισθού, αλλά και το (φοβερότερο όλων, για μένα), εντελώς "καφκικό" σκηνικό, με την κατάργηση του τεκμήριου της αθωότητας.
Επειδή, μέρα τη μέρα, νιώθω την επιθετική συμπεριφορά της κοινωνίας (που θα 'πρεπε να είναι δίπλα μου), να με έχει απαξιώσει πλήρως, γι' αυτό κι εγώ μιλώ.
Βέβαια, συνεχίζω να κάνω τη δουλειά μου, όπως και πριν  - λίγο πιο αγχωμένα, είναι αλήθεια .
Συνεχίζω ν΄αγαπάω τη δουλειά μου και τους μαθητές μου, όπως και πριν.
Προσπαθώ να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου μέσα στην τάξη, όπου εκτός από δασκάλα γίνομαι κλόουν, μαμά, ερασιτέχνης ψυχολόγος, χαμόγελο, φιλάκι, επαγγελματίας δέτης κορδονιών και λύτης προσωπικών διαφορών και, πολλές φορές, μια ζεστή αγκαλιά.
Ό,τι κάνουν και οι συνάδελφοί μου, δηλαδή.
Προσπαθώ να είμαι συνεπής στην περίφημη διδακτέα ύλη, μα και να αυτοσχεδιάζω, να είμαι δημιουργική, να φέρνω τη μαγεία στο μάθημα (όχι πάντα με επιτυχία, ομολογώ), για να κρατήσω το ενδιαφέρον των παιδιών, αλλά και να φέρω τον πραγματικό κόσμο στην τάξη, με προγράμματα και δραστηριότητες που θα τους προετοιμάσουν για την ένταξή τους σ΄αυτόν.
Όπως κάνουν και τόσοι άλλοι δάσκαλοι, δηλαδή.
Φυσικά, αυτά προΫποθέτουν καθημερινή προετοιμασία στο σπίτι, όπου εκτός από τα της οικογένειας, έχεις να κάνεις προσεκτικό σχεδιασμό μαθήματος, διόρθωμα, αναζήτηση προτάσεων και ιδεών από εμπνευσμένους συναδέλφους, στο διαδίκτυο, δημιουργία δικών σου ασκήσεων και φυλλαδίων.
Κι όλα αυτά, όχι επειδή σε υποχρεώνει κανείς, μα επειδή το θες εσύ.
Κι επειδή θες να γίνεσαι καλύτερος, όλο κι ενημερώνεσαι για τις εξελίξεις στο χώρο της εκπαίδευσης και της τεχνολογίας, και πράγματι, θλίβεσαι, για το πόσα λίγα, απ΄αυτά τα θαυμαστά, μπορείς να εφαρμόσεις στην τάξη, γιατί δεν έχεις τα μέσα, ούτε τις γνώσεις.
Κι αναρωτιέμαι, ποιος, τελικά, θα μπορέσει να αξιολογήσει τη δουλειά του "τεμπέλη" δάσκαλου, εκτός, ΊΣΩΣ απ΄τα παιδιά, που νιώθουν τις όποιες γνώσεις τους προσφέρουμε με το περιτύλιγμα της αγάπης μας;
Έτσι, όταν μπήκα στην τάξη κι είδα, συγκινημένη, στον πίνακα να γράφει "ΚΥΡΙΑ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΔΡΟΣΕΡΟ ΑΕΡΑΚΗ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΦΥΣΗ", δε με πείραξε ούτε ο ενικός του "είσαι", ούτε το ήτα στο "ΑΕΡΑΚΗ'', μα με πείραξε που δεν είμαι παρά μόνο ένα αεράκι, ενώ θα ΄θελα να είμαι θύελλα.

1 σχόλιο:

  1. ΝΑ ΗΞΕΡΕΣ ΜΟΝΟ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΑ!!!

    ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΟΤΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
    " ΟΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ¨"

    ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ!
    anastasia vlazaki

    ΑπάντησηΔιαγραφή